درمان بی خوابی

بی خوابی اختلالی است که با مشکلاتی مداوم در شروع، حفظ، تثبیت یا کیفیت خواب شناخته می شود. افرادی که دچار اختلال بی خوابی هستند، با وجود زمان کافی برای خواب، با خواب دست و پنجه نرم می کنند و همچنین در هنگام بیداری دچار خواب آلودگی بیش از حد در طول روز و سایر اختلالات عملکردی می شوند. بر اساس مطالعات و بررسی های مختلف، کارشناسان خواب تخمین می زنند که امروزه 10 تا 30 درصد از بزرگسالان با نوعی بی خوابی زندگی می کنند.

درمان بی خوابی معمولاً شامل داروهای خواب آور، درمان شناختی رفتاری مخصوص بی خوابی (CBT-i) یا ترکیبی از هر دوی این موارد است. تغییرات مثبت در شیوه زندگی می‌تواند علائم اختلال بی خوابی را برای برخی افراد کاهش دهد. در واقع “بهترین درمان برای بی خوابی” وجود ندارد. توصیه های درمانی خاص به بی خوابی کوتاه مدت یا مزمن بیمار و همچنین سابقه پزشکی او بستگی دارد.

برای دریافت بسته بی خوابی روی لینک زیر کلیک کنید :‌

دریافت بسته بی خوابی

تشخیص اختلال بی خوابی

قبل از شروع درمان اختلال بی خوابی، باید با پزشک یا روانپزشک معتبر برای صحبت در مورد علائم و دریافت تشخیص مشورت کنید. معیارهای تشخیص بی خوابی شامل مشکل در شروع یا حفظ خواب، بیدار شدن زودتر از زمان مطلوب و مقاومت در برابر رفتن به رختخواب در یک ساعت معقول است. این علائم باید حداقل به مدت 3 ماه با وجود فرصت های کافی برای خواب شبانه رخ دهند. علاوه بر این، برای تشخیص بی خوابی باید یک یا چند مورد از علائم زیر را در طول روز تجربه کنید:

• خستگی یا بی حالی
• اختلالات حافظه، تمرکز یا توجه
• تأثیرات منفی بر عملکرد اجتماعی، خانوادگی، شغلی یا تحصیلی
• تحریک پذیری یا اخلاق تند
• خواب‌آلودگی مفرط در طول روز
• بیش فعالی، تکانشگری، پرخاشگری یا سایر مشکلات رفتاری
• افزایش خطر خطا و تصادف
• کمبود انگیزه یا انرژی

تشخیص بی خوابی شامل یک معاینه پزشکی استاندارد و همچنین پرسشنامه خواهد بود. این روش‌ها به پزشک اجازه می‌دهد تا تشخیص دهد که آیا بی‌خوابی برای شما یک بیماری مجزا است یا اینکه علائم بی‌خوابی را به دلیل یک بیماری زمینه‌ای یا اختلال پزشکی تجربه می‌کنید. ثبت الگوهای خواب شبانه، دوره های بیداری و مصرف الکل و کافئین در دفترچه روزانه خواب برای یک تا دو هفته قبل از این قرار می تواند به پزشک شما در تشخیص اختلال کمک کند.

بسته به نتایج این آزمایش اولیه و پرسشنامه، شاید پزشک مطالعه خواب شبانه‌ای را توصیه کند که در خانه یا یک مرکز خواب اختصاصی انجام شود. این آزمایش‌ها همچنین ممکن است در طول روز برای اندازه‌گیری تأخیر خواب شما، یا مدت زمانی که طول می‌کشد تا به خواب بروید و احساس و عملکرد شما در طول روز اندازه‌گیری شود. علاوه بر این، پزشک ممکن است اکتی گرافی را تجویز کند، آزمایش نظارتی که از شما می‌خواهد هنگام خواب تا دو هفته از حسگر بدن استفاده کنید. همچنین می توان برای رد بیماری های زمینه ای که باعث علائم بی خوابی می شود، آزمایش خون تجویز کرد.

بی خوابی مزمن شامل علائمی است که حداقل سه بار در هفته به مدت حداقل سه ماه رخ می دهد. تا زمانی که این معیارها برآورده شوند، این وضعیت بی خوابی حاد یا کوتاه مدت در نظر گرفته می شود.

درمان بی خوابی مزمن

درمان بی خوابی مزمن شامل دو هدف اصلی است: بهبود کیفیت و مدت خواب و کاهش اختلالات مرتبط در طول روز. راهکار درمان بی خوابی مزمن معمولاً شامل حداقل یک مداخله رفتاری است که اغلب به شکل درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی (CBT-i) انجام می شود. اگر درمان و سایر مداخلات رفتاری مؤثر نباشد، پزشک ممکن است نوعی داروی خواب را توصیه کند.

درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی

CBT-i  به عنوان اولین گزینه درمان برای اختلال بی خوابی در نظر گرفته می شود، چون خطرات سلامتی مرتبط با داروهای خواب را ندارد. در بیشتر موارد، درمان CBT-i  توسط روانشناس دارای مجوز ارائه می شود که برای این نوع درمان آموزش دیده است. این درمان بر روی مشخص کردن اضطراب‌هایی که افراد مبتلا به بی‌خوابی اغلب در مورد خواب دارند، تمرکز می‌کند و سپس این اضطراب‌ها را با باورها و نگرش‌های سالم‌تر جایگزین می‌کند. علاوه بر این، این نوع درمان ممکن است شامل یک یا چند جزء زیر باشد:

• آموزش خواب و بهداشت: آموزش به بیماران در مورد الگوهای خواب سالم و عادات سبک زندگی می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند چرا علائم بی خوابی را تجربه می کنند. به طور خاص، بهداشت خواب بر افزایش رفتارهایی تمرکز دارد که کیفیت و کمیت خواب را بهبود می بخشد و در عین حال رفتارهایی را که باعث مشکلات خواب می شوند حذف می کند. به عنوان مثال، یک درمانگر ممکن است توصیه کند که هر روز در ساعات مشخصی بخوابید و از خواب بیدار شوید و در عین حال از مصرف الکل و کافئین در ساعات قبل از خواب خودداری کنید.
• کنترل محرک: بسیاری از افراد مبتلا به بی خوابی صرفاً به دلیل به خواب نرفتن، اضطراب را تجربه می کنند که می تواند علائم آنها را تشدید و طولانی کند. کنترل محرک شامل مجموعه ای از مراحل است که می توانید برای کاهش این اضطراب ها و ایجاد یک رابطه مثبت با منطقه خواب خود بردارید. این مراحل شامل دراز کشیدن در مواقعی است که احساس خستگی می کنید، استفاده از تخت فقط برای خواب و رابطه جنسی و تنظیم زنگ ساعت برای هر روز صبح است. درمانگران CBT-i اغلب افراد خواب‌آلود را تشویق می‌کنند که اگر بعد از 10 دقیقه دراز کشیدن در رختخواب قادر به خوابیدن نیستند، بلند شوند و تنها زمانی که احساس خستگی و خواب آلودگی می‌کنند به رختخواب برگردند. همچنین کنترل محرک از چرت زدن در طول روز جلوگیری می کند.
• محدود کردن و فشرده سازی خواب: هدف این دو روش بهبود کیفیت و کمیت خواب با کاهش زمان دراز کشیدن فرد در رختخواب است. یک پزشک CBT-i می تواند از سوابق دفترچه روزانه خواب بیمار برای تعیین مدت زمان خواب آنها در هر شب در مقایسه با مدت زمانی که در رختخواب بیدار است استفاده کند. محدودیت خواب شامل کاهش زمان حضور در رختخواب است، در حالی که فشرده سازی خواب فرآیندی تدریجی است، اما هر دو تکنیک برای رسیدن به یک هدف در نظر گرفته شده اند: در هر شب زمان کمتری در رختخواب و بیدار.
• تمدد اعصاب: کارشناسان خواب تعداد انگشت شماری از تکنیک های آرام سازی را شناسایی کرده اند که می تواند برای افراد مبتلا به بی خوابی مفید باشد. اینها شامل تمرینات تنفسی، آرامش عضلانی و مدیتیشن است که به شما کمک می کند عملکردهای مختلف بدن را بر اساس فشار خون، تنفس و ضربان قلب و سایر معیارها کنترل کنید. همچنین این تکنیک ها می تواند علائم بی خوابی را کاهش داده و خواب مؤثر را بهبود دهد.

داروهای بی خوابی

قبل از مصرف هر گونه دارو برای اختلال بی خوابی، حتماً با پزشک مشورت کنید. برای بسیاری از افراد، دارو آخرین راه حل پس از کنترل محرک است که تکنیک های آرام سازی و سایر روش های CBT-i در بهبود خواب آنها مرثر نبوده است. داروهای بی خوابی به چند دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:

• بنزودیازپین ها: بنزودیازپین ها که به اختصار BZD شناخته می شوند، دسته ای از داروهای روانگردان هستند. در مجموع پنج BZD برای درمان بی خوابی توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده است، از جمله آنهایی که اثرات کوتاه، متوسط ​​و طولانی دارند. در واقعBZD ها معمولاً برای درمان طولانی مدت بی خوابی توصیه نمی شوند، چون پتانسیل بالایی برای اعتیاد و وابستگی وجود دارد. هر پنج BZD بی خوابی به عنوان مواد کنترل شده در جدول IV تحت اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده (DEA) طبقه بندی می شوند. علاوه بر این، افرادی که این داروها را مصرف می کنند، اغلب اثرات آرام بخش آن ها را تحمل می کنند.
• غیر بنزودیازپین‌ها: این دسته از داروها (که به اختصار داروهای Z شناخته می‌شوند) برای ایجاد تسکین مشابه BZDها و در عین حال کاهش عوارض جانبی و پتانسیل سوء مواد ایجاد شده‌اند. گفته می شود، داروهای Z (مانندAmbien ) نیز نیاز به نسخه دارند و DEA آنها را به عنوان مواد کنترل شده در جدول IV طبقه بندی کرده است.
• آگونیست ملاتونین: در هنگام عصر که نور طبیعی شروع به محو شدن می کند، غده پینه آل مغز شما ملاتونین تولید می کند، هورمونی که باعث ایجاد احساس خواب آلودگی و آرامش می شود. دارویی که به عنوان راملتئون شناخته می شود به عنوان آگونیست گیرنده ملاتونین عمل می کند و می تواند برای درمان بی خوابی مربوط به شروع خواب یا به خواب رفتن استفاده شود. اثرات راملتئون در مقایسه با داروهای BZD و Z کمتر است، اگرچه بیماران اغلب سرگیجه، حالت تهوع و خستگی را تجربه می کنند.
• آنتاگونیست گیرنده اورکسین: اورکسین ها انتقال دهنده های عصبی در بدن هستند که احساس خواب آلودگی و بیداری را تنظیم می کنند. دارویی که به عنوان سوورکسانت شناخته می شود به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده اورکسین عمل می کند و می تواند به عنوان شروع خواب یا درمان بی خوابی نگهدارنده خواب استفاده شود. سوورکسانت یک ماده کنترل شده در جدول IV است.
• داروهای بدون برچسب: برخی از داروهای خاص که در درجه اول برای درمان سایر بیماری ها در نظر گرفته شده اند نیز ممکن است علائم بی خوابی را کاهش دهند. اینها شامل داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی خاص است. آنها ممکن است در برخی موارد تجویز شوند.
• داروهای بدون نسخه: برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه خاصیت آرام بخشی دارند و می توانند به عنوان خواب آور عمل کنند. مکمل‌های ملاتونین که برای کمک به تعادل سطح ملاتونین در بدن شما طراحی شده‌اند نیز در دسترس هستند. در حالی که آنها نیازی به نسخه ندارند، اما همیشه قبل از امتحان یک گزینه بدون نسخه با پزشک صحبت کنید.

برای دریافت بسته بی خوابی روی لینک زیر کلیک کنید :‌

دریافت بسته بی خوابی

در نهایت، یک راهنمایی کلی در مورد درمان طبیعی برای گزینه های بی خوابی این است که در طول تاریخ مردم از مکمل های گیاهی مانند سنبل الطیب و کاوا برای کاهش علائم بی خوابی و بهبود خواب خود استفاده می کردند. برخی از یافته‌های اخیر نشان می‌دهند که این مکمل‌ها ممکن است آنطور که قبلا تصور می‌شد مؤثر نباشند. سنبل الطیب و کاوا هر دو با عوارض جانبی نامطلوب مرتبط هستند و به طور کلی برای درمان بی خوابی توصیه نمی شوند.

منبع:

https://www.sleepfoundation.org/insomnia/treatment