“مهم نیستیم”: روهینگیا از رأی دادن در انتخابات میانمار محروم است منطقه آسیا و اقیانوسیه

[ad_1]

صدها هزار مسلمان روهینگیایی که به بنگلادش پناهنده شده اند از محرومیت از انتخابات شکایت دارند.

محمد یوسف تقریباً در همه انتخابات میانمار از سال 1974 تا 2010 رأی داد ، آخرین باری که روهینگیایی قومی مجاز به رای دادن در کشوری شد که پس از فرار از سه سال پیش در یک حمله وحشیانه نظامی همچنان خواستار آن است.

وقتی میانمار بعد از دهه ها حکومت نظامی روز یکشنبه انتخابات دوم دموکراتیک خود را برگزار کند ، یوسف در میان صدها هزار نفر ، عمدتا مسلمان روهینگیا ، بدون رأی قرار خواهد گرفت – سازمان ملل متحد هشدار می دهد که انتخابات آزاد و عادلانه نخواهد بود.

“عدم توانایی در رای دادن واقعاً ناراحتم می کند. ما احساس می کنیم مرده ایم و این مهم نیست. “

“این حقوق مهم است. ما می خواهیم فرزندانمان روزی مهندس و وكیل شوند. اما من نمی بینم که این اتفاق در هر زمان دیگری در آینده رخ دهد. هیچ اعتماد به نفسی ندارم. من نمی دانم آیا در سال 2025 می توانیم رای بدهیم یا خیر. “

کمیسیون انتخابات فدرال میانمار بلافاصله به درخواست اظهار نظر پاسخ نداد. سفیر میانمار در سازمان ملل گفت که انتخابات آزاد و عادلانه برگزار خواهد شد و همه شهروندان می توانند در آن شرکت کنند.

میانمار روهینگیا را به عنوان یک گروه قومی محلی به رسمیت نمی شناسد و آنها را “بنگالی” غیرقانونی از بنگلادش مسخره می کند ، اگرچه این جامعه قرن هاست که تاریخ آنها را در میانمار ردیابی می کند.

بیش از 730،000 روهینگیا در سال 2017 از سرکوب نظامی فرار کردند ، که به گفته سازمان ملل متحد با پیوستن به پناهجویانی که قبلاً از خشونت قومی در اردوگاه های تنگ در بنگلادش فرار کرده بودند ، “یکی از اهداف قتل عام” بود. کشورهای فقیر در آسیا

میانمار این ادعاها را تکذیب کرد و گفت ارتش در حال مبارزه با یک گروه مسلح است.

روهینگیا از اسناد هویتی خود محروم شد

ویروس کرونا ویروس جدید شرایط را برای حدود 850،000 پناهنده روهینگیایی در اردوگاه های بنگلادش دشوارتر کرده است ، بسیاری از آنها نسبت به بازگشت هرگز به خانه شک دارند.

بیش از 730،000 روهینگیا در سال 2017 از سرکوب نظامی فرار کردند ، که سازمان ملل گفت “قصد نسل کشی” [File: Mohammad Ponir Hossain/Reuters]

محمد اسماعیل ، روهینگیایی 35 ساله در اردوگاه کوتوپالونگ گفت: “میانمار علاقه ای به بازگشت ما ندارد.”

وی افزود: حتی اگر یک روز به عقب برگردیم ، اگر مجدداً اجازه رأی دادن ندهیم چه اتفاقی می افتد؟ ما بچه داریم چه بر سر آنها خواهد آمد؟ اگر آنها حقوق و تابعیت خود را دریافت نکنند ، چگونه زنده می مانند؟ “

دولتهای نظامی پی در پی در میانمار اسناد هویتی روهینگیا را از آنها سلب کرده و بسیاری از آنها را بدون اثبات مبدا رها کرده است.

شناسنامه های موقت آنها قبل از انتخابات 2015 نابود شد ، این اولین نظرسنجی عمومی مورد اختلاف در 25 سال گذشته بود که آنگ سان سوچی ، مبارز طولانی مدت طرفدار دموکراسی را به قدرت رساند.

سیاستمداران روهینگیا عمدتا از شرکت در انتخابات منع شده اند و گروه های مدافع حقوق بشر مقامات میانمار را به محرومیت گسترده رای دهندگان روهینگیایی متهم می کنند.

اسماعیل گفت: “از سال 2015 هیچ تغییری رخ نداده است” و افزود که وی اعتقاد ندارد این انتخابات زندگی روهینگیا را بهبود بخشد.

نی سان لوین ، یکی از بنیانگذاران ائتلاف روهینگیای آزاد ، که برای سرزمین محافظت شده در میانمار لابی می کند ، گفت: “اگر دولت میانمار اراده داشته باشد ، می تواند سیستم رأی گیری را برای همه پناهندگان در بنگلادش سازماندهی کند.”

“اما این چیزی فراتر از تصور است.”



[ad_2]