در تاریخ 20 و 21 نوامبر 2020 ، تئاتر ماریینسکی نمایش های خود را به بالرین های افسانه ای قرن 20 – مایا میخائیلوونا پلیستسکایا و ناتالیا رومانوونا ماکاروا اختصاص می دهد.

در 20 نوامبر ، در روز تولد مایا پلیسیتسکایا ، کارمن سوئیت و صحنه هایی از باله Don Quixote اجرا می شود.

آلینا سومووا ، رناتا شکیروا ، آندری ارماکوف ، ولادیمیر شکلیاروف ، الکساندر سرگئیف در یک شب به یاد ماندنی روی صحنه ظاهر می شوند.

در 21 نوامبر ، به افتخار ناتالیا ماکاروا ، باله ژیزل با شرکت نادژدا باتووا ، کیمین کیم و ایوان اسکوربین نمایش داده می شود.

مایا پلیستسکایا ، بالرین با استعداد نادر ، بیانگر بازیگری و کاریزما ، توسط تئاترهای بسیاری از کشورها مورد تشویق قرار گرفت.

مهارت این رقصنده و بازیگر باعث شد تا مخاطب با اوتت در دریاچه قو همدل شود ، دائماً از بال زدن قو او که در حال مرگ است ، پیروی کند و با شور و شوق هر نوع پرشی که از لورنسیا انجام می دهد را دنبال کند.

الهه رقص: مایا پلیستسکایا در خاطرات الکساندر واسیلیف

در دون کیشوت ، او با گردبادی از چرخش ، چهارپایان بی عیب و نقص ، جهش های دیدنی “به درون حلقه” ، معاصران خود را دلسرد کرد و تماشاگران را عاشق صداقت رقص او کرد ، هر لحظه از نقش را زندگی کرد. اسپانیایی دیگری که افسانه شخصیت Plisetskaya را ساخت ، کارمن وی بود.

در کشور شوروی ، بالرین به تولد مجموعه کارمن رسید که توسط یک خارجی – آلبرتو آلونسو کوبایی به صحنه رفت و جرات رقص آن را داشت. این اجرا که در صدها مرحله اجرا می شود ، به نمادی از شخصیت خلاق مایا پلیستسکایا تبدیل شده است. و ملودی های اپرا توسط ژرژ بیزه ، که توسط شوهرش ، رودیون شوچدرین ، دوباره تنظیم شده و به طریقی جدید طنین انداز شده ، سرود کارمن قرن بیستم است.

مایا میخائیلوونا پلیستسکایا سالها دوست تئاتر ماریینسکی بوده و میهمان افتخار جشنواره ها و نخستین نمایش های آن بوده است. تئاتر در او همیشه یک مشاور و دستیار عاقل است. آثار Rodion Shchedrin با الهام از او و با حضور مستقیم او که امروز روی صحنه مجسم شده است ، مکان افتخاری در رپرتوار تئاتر Mariinsky را به خود اختصاص داده اند.

به یاد مایا میخائیلوونا ، نمایشگاهی از بالرین در صحنه و سالن های ماریینسکی در وب سایت تئاتر آماده شده است.

مایا پلیستسکایا: “مردم به بد و خوب تقسیم می شوند”

رقص ناتالیا ماکاروا برای مخاطبان بسیاری از کشورها در 1970-1980-e تجسم سنتهای بزرگ مکتب رقص کلاسیک روسیه و علاوه بر این ، تجسم روح روسی در هنر باله بود. تماشاگران تئاتر باله آمریکا ، باله سلطنتی لندن ، باله مارسی و بسیاری از تئاترهای جهان توسط اوتت-اودیل ، ژولیت ، آرورا مورد تحسین قرار گرفتند.

و زندگی درخشان ناتالیا ماکاروا از لنینگراد آغاز شد. احساسی ، با خطوط شگفت آور زیبا ، فارغ التحصیل مدرسه رقص لنینگراد به نام A. Ya. Vaganova بلافاصله و به مدت ده سال در گروه تئاتر مورد توجه قرار گرفت. Kirov (امروز ماریینسکی) ماکاروا قسمت های زیادی را رقصید.

او در اولین فصل تئاتر اولین حضور خود را در ژیزل انجام داد و این نقش برای مدت ها در کارنامه بالرین باقی ماند.

“این اجرا آینه بلوغ انسانی و بازیگری من شد ،

– ناتالیا ماکاروا اعتراف می کند.

– حتی یک باله به راحتی به توانایی های جسمی من نمی خورد ، هیچ یک موفقیت و رضایت بیشتری از خلاقیت به همراه نداشت و من به اندازه ژیزل در مورد یکی از آنها تعمق نکرده ام.

تناسخ مجدد “لا بایادر” در تئاتر موزیکال استانیسلاوسکی

در سال 1970 ، ناتالیا ماکاروا تصمیم گرفت در غرب بماند و بیست سال آینده مسیر بالرین او با شناخت و تحسین مخاطبان در سراسر جهان با مراحل برجسته جهان همراه شد.

با این حال ، ماکاروا آخرین اجرای خود را در صحنه خانه خود رقصید – در سال 1991 او با اجرای تئاتر ماریینسکی به حرفه بازیگری خود پایان داد.

نمایشگاه هایی در وب سایت و سرسرای تئاتر با عکس های منتخب از دوره پترزبورگ در کار حرفه ای یک بالرین به سالگرد ناتالیا ماکاروا اختصاص داده شده است.

سرویس مطبوعاتی تئاتر ماریینسکی