فلیکس کوروبوف. عکس – سرگئی رودیونف

کنسرت «چایکوفسکی. شور برای اپرا ”. زمان آن بود که همزمان با یکصد و هشتادمین سالگرد تولد آهنگساز باشد.

این بخشی از جشنواره بزرگ یادبود آهنگساز است ، که بنا به دلایل مشخص برگزار نشده بود ، که برنامه ریزی شده بود MAMTE این تئاتر قرار بود با برگزاری مینی فستیوال آثار رپرتوار (اپرای “اوژن وانگین” ، “ملکه بیل” ، باله های “دریاچه قو” ، “فندق شکن” و “دوشیزه برفی” که توسط ولادیمیر برمیستر با موسیقی چایکوفسکی ساخته شده بود) سالگرد این سالگرد را جشن بگیرد. اما به نتیجه نرسید.

تکنوازان ، گروه کر و ارکستر تئاتر به رهبری فلیکس کوروبوف در این کنسرت شرکت کردند.

“سالن تئاتر ما امکان حضور ارکستر در صحنه و گروه کر را فراهم کرد. در جعبه ها و در میزانسن واقع شده است. این نه تنها زیبا است (و الزامات Rospotrebnadzor را نقض نمی کند) ، بلکه از نظر صوتی بسیار چشمگیر است. “-

– دبیر مطبوعات تئاتر ایرینا گوربونوا گفت. کارگردان و طراح کنسرت به ترتیب لیودمیلا نالتووا و ولادیمیر عارفیف هستند. در این شب مضمون ، تئاتر یکصد و دومین فصل خود را آغاز کرد.

“ما در یک زمان هوشیاری م liveهر زندگی می کنیم”

– فلیکس کوروبوف در مصاحبه ای گفت ،

“این بیشتر آشنا است: – نبوغ ، پوشکین – نبوغ ، چایکوفسکی – نبوغ. و به نظر می رسد که آنها را می شناسیم. اما در واقع ، ما آنها را به صورت سطحی می شناسیم.

“چایکوفسکی؟” – البته من شنیده ام! هر تئاتر موسیقی “ملکه بیل” و “یوجین اونگین” را نشان می دهد ، اگرچه او 9 اپرای دیگر نوشت اما هر چهار سال اولین کنسرتوی پیانوی او به یاد می آید ، اگرچه دومین و سومین کنسرت نیز وجود دارد.

چهار اجرا با موسیقی چایکوفسکی برای برگزاری یک فستیوال کوچک و علامت گذاری در جعبه کاملاً کافی است …

کنسرت ما فقط یک “رویداد برای قرار ملاقات” نیست. ما عمداً سعی کردیم برنامه را با قطعات ، صحنه ها ، آریاها و گروه هایی از آن دسته آثار که در رپرتوار تئاترهای مسکو نیستند ، اشباع کنیم. ما می خواستیم چایکوفسکی دیگری را ببینیم – نه چینی که توسط تکنوازان و شنوندگان توسط قلب او آشنا و شناخته شده باشد ، بلکه چایکوفسکی است که در سن ریمو به یوجین اونگین پایان می دهد و ملکه بیل ها را در فلورانس شروع می کند. کسی که برای افتتاح سالن کارنگی به آمریکا می رود.

من دوست ندارم نه فقط یک تصویر روی دیوار در سالن بزرگ هنرستان ، نه یک سالگرد یک سکه و تمبر پستی شوروی ، بلکه یک فرد زنده – نه کاملاً آشنا ، اما خارق العاده صادقانه و کاملاً درخشان. “

MAMT فصل را با برگزاری کنسرت” چایکوفسکی. شور برای اپرا “

درباره همان الكساندر تیتل در سخنان افتتاحیه خود گفت ، در عین حال خوشحال است كه سرانجام تماشاگران مقابل خود را در سالن می بیند ، كه برای بسیاری از ماهها” لال ، لال و مثل خودش نبود “. … و او به نقل از پیوتر ایلیچ اظهار داشت:

“چیزی غیرقابل مهار وجود دارد که همه آهنگسازان را به اپرا جذب می کند: این است که فقط او به تنهایی به شما وسیله ای برای برقراری ارتباط با توده مردم می دهد.”

مخاطبان ، باید بگویم بسیار دوستانه بود ظاهراً او اپرا زنده را از دست داده و به برخی از نقایص توجه نکرده است. مانند: دوئت های همیشه هماهنگ نیستند. گاهی اوقات – صدای موسیقی بیش از حد بلند است ، به همین دلیل خوانندگان مجبور شدند که آواز نخوانند ، بلکه فریاد بزنند ، و در سالن کلمات زبان روسی را درک نمی کردند. اختلافات ادواری برخی از سولیست ها و سولیست ها با ارکستر (که عجیب است ، زیرا شکل کامل رهبر ارکستر – از نمای نزدیک – روی دیوار در میزانسن ، دقیقاً مقابل صحنه) پخش شد. اما بدیهی است که تمرکز روی کار بعد از شش ماه استرس و غیبت طولانی در صحنه کار آسانی نیست.

از آنجا که نویسنده این خطوط موسیقی زنده را نیز از دست داده است ، و مشکلات تمرین و آماده سازی هر کنسرت یا اجرا در یک بیماری همه گیر را به خوبی درک می کند ، به ویژه اگر او برای اولین بار برای کنسرت چیزهای زیادی بیاموزد ، او (نویسنده سطرها) به مشخصات منفی نمی پردازد. بیایید در مورد خوب صحبت کنیم.

اول از همه ، این یک برنامه است. البته ، کوروبوف تلاش کرد تا بی نهایت ، و با موفقیت را بپذیرد. همه اپراهای چایکوفسکی ، حتی آنهایی که خودش او را ناموفق می دانست ، به نوعی در نمایشنامه تکه تکه شده بود ، که امکان تأمل در پویایی خلاقیت آهنگساز و به خاطر آوردن (مقایسه) جایی را که پاهای بسیاری از اپیزودهای چایکوفسکی از آنجا “رشد می کند” فراهم کرد.

ترتیب زمانی قسمت اول با اپرای اوایل Voevoda (گروه کر زن در ترانه عروسی غمگین “The Duck Was شنا در دریا”) آغاز شد ، در “Undine” (ماریا ماکیوا و نیکولای لیزوگوبوف) ادامه یافت ، که دوئت آخر آن بعدا وارد “سفید” شد اقدام “دریاچه قو”.

[محتوای جاسازی شده]

همه این موسیقی را به عنوان باله می شناسند ، تصور متفاوت از آن برای بسیاری از افراد غیرمعمول و عجیب است ، علی رغم اینکه قبلاً تلاش هایی برای بازسازی اپرا انجام شده است. اما ، همانطور که بعد از “Voevoda” و در مکان های دیگر کنسرت ، می توان به دلایل مختلفی فکر کرد که چرا آهنگسازان بسیاری از مردم و مردم به راحتی موسیقی را از یک اپوزیت به موسیقی دیگر تنظیم می کنند.

ناتالیا آریوسو از “Oprichnik” آواز می خواند ناتالیا پتروژیتسکایا ، و صحنه شوم مرگبار سوگند آندری موروزف هنگام ورود او به اپریکینینای ایوان مخوف (از همان اپرا) ، ساخته شده بر روی کشمکش گفتگوها و با سخنان کلی آواز ، توسط نیکولای اروخین و آنتون زارایف ارائه شد. چنین رقابتی از صداهای روشن. ناتالیا Petrozhitskaya. عکس – سرگئی رودیونف

چایکوفسکی موجی از احساسات متعارف اما قدرتمند را در پس زمینه ای تاریخی ایجاد کرد. موسیقی شناسان این اپرا را از نظر کیفیت ناهموار می دانند. اما این قسمت از نظر قدرت تأثیر عاشقانه از بهترین نمونه های ژانر کم ندارد. “قسم بخور ، موروزوف!” از مادر و پدر خود چشم پوشی کنید. و یخ زدگی روی پوست.

نادر در صحنه “Cherevichki” ، به خصوص Solokha Larisa Andreeva شکسته ، نیز کنجکاو بود: در شرکت رومان Ulybin ، خواننده ، دستان خود را بر روی باسن خود ، کمی جادوگر اوکراینی خود را تئاتر کرد.

آریای مرثیه ایوانا از “خدمتکار اورلئان” (ویکتوریا کارکاچوا) ، مهمان مکرر کنسرت ها ، قبلاً به عنوان یک آشنای قدیمی مورد استقبال قرار گرفته است.

ناتالیا مورادیمووا در مازپا: حسادت و سیاست ، و همه همان قدرتمند ، صدای متراکم ، بعداً – کوما او در “افسونگر”.

آندری باتورکین (شاهزاده) در همان اپرا آواز خواند ، و فلیکس کودریاووتسف و کریل ماتویف در مازپا آواز خواندند. علاوه بر این ، در زمان اعدام شخصیت های آنها ، کوچوبئی و ایسکرا ، هنگامی که ارکستر به قلعه بی بند و باری رفت و علاقه عموم مردم به نوازنده سازهای فوق العاده پرانرژی متمرکز بود ، دود روی صحنه رها شد و پس زمینه با مایل به قرمز رنگ آمیزی شد.

ناتالیا مورادیموا: “همه آواز می خوانند درباره عشق! “

داریا ترخووا (با ولادیمیر دیمیتروک) در اپرای ناتمام” رومئو و ژولیت “(این دوئت را Taneyev براساس طرح های چایکوفسکی تکمیل کرد): یک لحن سبک و نقره ای در صحنه خداحافظی پس از یک شب عشق. و آنجا دور از انتظار نیست.

الكساندر نسترنكو ، كه صدای او انعطاف پذیر و زیبا است ، لنزكی را كنجكاو و قانع كننده اجرا كرد: بدون ملودرام ، از نظر فلسفی س questionال برانگیز است ، درست مثل آریا ، در واقع ، نوشته شده است. < p> ایرینا واسچنکو ، بلوندی دیدنی و جذاب با دراموپرانو ، آنطور که باید ، در آریای لیزا در کانال زمستان خسته و خسته شده است.

فینال به “ایولانتا” اهدا شد ، جایی که من می خواستم استانیسلاو لی – رابرت و دیمیتری اولیانوف – پادشاه رنه را تحسین کنم. .

دیمیتری اولیانوف. عکس – سرگئی رودیونف

و من به همه دوستداران موسیقی توصیه می کنم که کارهای جوان ، پر سر و صدا و حساس به موسیقی النا بزگودکووا (ایولانتا) را دنبال کنند. اگر چنین فرصتی داریم.

و ، همانطور که الکساندر تیتل گفت ، “علاقه به هنر شدیدتر از ترس از یک بیماری همه گیر است.” مهمترین چیز این است که ما شروع کردیم.

مایا کریلووا