مکزیک در صدر 100،000 مرگ COVID-19 قرار دارد ، کشور چهارم برای این کار

شهر مکزیکو: مکزیک در مرگ COVID-19 از مرز 100000 عبور کرد و تنها چهارمین کشوری شد که در میان نگرانی ها درباره زخم های جسمی و روانی باقی مانده از این بیماری ، این کار را انجام داد.

خوزه لوئیز آلومیا زگرا ، مدیر اپیدمیولوژی مکزیک ، اواخر روز پنجشنبه اعلام کرد که مکزیک 100104 مورد مرگ COVID-19 را تأیید کرده است ، تنها ایالات متحده ، برزیل و هند.

کمتر از یک هفته بعد از آنکه مکزیک از 1 میلیون مورد ویروس کرونا ثبت شده بود ، این نقطه عطف اتفاق افتاد ، اگرچه مقامات موافقت می کنند که به دلیل سطح پایین آزمایش ، احتمالاً این تعداد بسیار بیشتر است.

پوشش نقاط عطف پشت سر هم باعث هک شده برخی از مقامات دولتی شده است.

هوگو لوپز-گاتل ، معاون وزیر بهداشت مکزیک ، هنگامی که از مکزیک به 100000 مورد مرگ رسید ، از رسانه ها به دلیل “هشدار” بودن انتقاد کرد ، به همان روشی که وی انتقاد می کند از کسانی که دولت حساب می کنند مرگ ناشی از COVID-19 یا ارائه توصیه های متناقض و متناقض در مورد استفاده از ماسک های صورت.

لوپز-گاتل گفت: “این اپیدمی به خودی خود وحشتناک است ، شما مجبور نیستید درام به آن بیفزایید.” ، با بیان اینکه برخی رسانه ها برای فروش روزنامه ها یا “تقابل سیاسی” بر تعداد مرگ و میرها تمرکز کرده اند ، گفت:

وی گفت: “قرار دادن آمار در صفحه اول از نظر من کمک زیادی نمی کند.”

مکزیک به کشوری تقسیم شده شباهت دارد ، جایی که بعضی از مردم نسبت به همه گیری آنقدر بی توجه هستند و ماسک نمی زنند ، در حالی که دیگران چنان می ترسند که در اولین نشانه های تنگی نفس به وحشت شدید سقوط می کنند.

علاوه بر آسیب ناشی از مرگ ، بسیاری از بازماندگان ویروس کرونا می گویند روان پریشی ناشی از همه گیری یکی از ماندگارترین اثرات است.

با کمی آزمایش انجام شده – مکزیک فقط افرادی را با علائم شدید آزمایش می کند و فقط حدود 2.5 میلیون آزمایش در یک کشور 130 میلیونی انجام داده است – و ترس عمومی از بیمارستان ها ، بسیاری از مکزیک به داروهای خانگی و مراقبت از بستگان خود رها شده اند.

چنین وضعیتی در محله فقیرنشین آمپلیاسیون مگدالنا در ناحیه خشن شرقی مکزیکو سیتی وجود دارد ، جایی که بیشتر مردم به عنوان کارگر روزانه در بازار محصولات پراکنده شهر مشغول کار هستند.

بازار شلوغ صحنه یکی از اولین شیوعهای بزرگ در کلانشهرهای بزرگتر بود که 21 میلیون نفر در آن زندگی می کردند و بنابراین در اوایل بیماری همه گیر ، اجساد محلی غرق در اجساد بودند.

دانیل آلفردو لوپز گونزالس ، رهبر جامعه ، گفت: “خانه تشییع جنازه محلی” به نظر می رسید یک نانوایی باشد ، مردم صف کشیده اند و ماشین آلات ماشین آلات صف. صاحب خانه تشییع جنازه به وی گفت برخی از افراد منتظر بودند تا اجساد را برای خاکسپاری مومیایی کنند در حالی که برخی دیگر در صف بودند تا بقایای اقوام خود را سوزانده کنند.

کمبود بیمارستان در برخی مناطق و ترس از بیمارستانهایی که وجود دارد ، همراه با سطح پایین آزمایش ، یک زمینه مناسب برای جهل ، سو susp ظن و ترس ایجاد کرده است.

لوپز گونزالس ابتلا به این بیماری را خودش توصیف کرد. حتی اگر او بهبود یافت ، ترس خرد کننده بود.

“این یک روان پریشی فوق العاده است لوپز گونزالس گفت: “در پایان ، بعضی اوقات ممکن است بیماری به خودی خود جدی نباشد ، اما برای روان فرد است.” “به این معنی که دانستن اینکه شما به یک بیماری مانند این مبتلا هستید می تواند شما را به همان اندازه بیماری خود بکشد.”

دولس ماریا لوپز گونزالس – خواهر دانیل آلفردو – کارگر بهداشت عمومی ، با تکیه بر مشاوره تلفنی و داروهای پزشکی که از بستگان خودش پرستاری می کرد ، از طریق COVID-19 از چهار نفر از اعضای خانواده خود پرستاری کرد.

اولین قلم موی او با تأثیرات روانشناختی همه گیری ترس خود از این بود که شغلش به عنوان یک کارمند بهداشت ممکن است او را در معرض آن قرار دهد.

او فکر می کند: “من نمی توانم نفس بکشم” “و من با خودم گفتم ، نه ، این یک سوال روانشناختی است.”

وی خود را مجبور به آرام شدن کرد و خاطرنشان کرد: “اگر فکر کنم بیماری دارم ، می خواهم بمیرم ، سکته قلبی می کنم.”

دومین قلم مو با تأثیرات آن تصمیم نزدیکانش برای بیرون راندن بیماری در خانه بود. او باید ناامیدانه به دنبال راه هایی برای تهیه تجهیزات پزشکی کمیاب و گران قیمت باشد.

لوپز گونزالس گفت: “یک نکته پیش آمد که من گفتم نه ، من نمی توانم این کار را انجام دهم”

نیش آخر زمانی بود که شوهرش ، در اولین دور از عفونت ها ، در امان مانده بود و به نظر می رسید یک حمله وحشت در یک تاکسی است ، فکر می کند که آلوده است و نفس نمی کشد.

وی گفت: “او شروع به نوعی حالت روان پریشی کرد که در آن فکر می کرد به این بیماری مبتلا شده است.”

هنوز هم آنها از بیمارستان های دولتی وحشت داشتند.

وی خاطرنشان كرد: “این واقعاً مانند یك چرخه وحشت است.” “ما ترسیدیم که بعد از هر چیزی که در رسانه های اجتماعی می شنوید ، به بیمارستان برویم. این یک روان پریشی عظیم بود. ”

اما لوپز گونزالس ، که کار او شامل دادن ماسک های جراحی رایگان به ساکنان است ، طرف دیگر تندروی روانشناختی را نیز دیده است: کسانی که اهمیتی نمی دهند.

وی یادآور شد: “من این شخصی را دیدم که به او ماسک داده ام و به او گفتم که بدون آن نباید بیرون باشد.” “او به من گفت که نه ، هیچ اتفاقی برای او نمی افتد. دو هفته بعد فهمیدیم که او به دلیل بیماری کوید فوت کرده است. ”