تلسکوپ معروف Arecibo اولین کسی بود که سیگنالی را به تمدن های بیگانه ارسال کرد

پس از تقریباً شش دهه تحقیق پیشرفته – و زنده ماندن از طوفان ها و زلزله ها – مشهورترین رادیو تلسکوپ جهان از رده خارج می شود. بخشی از میراث آن آزمایش کمی شناخته شده ای است که از تلسکوپ برای ارسال پیام از زمین به مکان هایی که ممکن است تمدن های بالقوه دیگری در کهکشان ما وجود داشته باشد استفاده کرده است.

بشقاب Aricebo با قطر 305 متر که در ارتفاعات پورتوریکو قرار گرفته است ، آن را به بزرگترین رادیو تلسکوپ جهان تبدیل کرده است ، که در هنگام ساخت در سال 1963 از نظر طراحی منحصر به فرد است.

بر خلاف سایر رادیو تلسکوپ ها که روی سکوهای متحرک عظیم سوار شده اند ، ظرف Arecibo در پایین یک توخالی دایره ای طبیعی قرار داده شده است ، که به آن اجازه می دهد تا به چنین نسبت های عظیمی برسد. از آنجا که ثابت است و مستقیم به سمت بالا قرار دارد ، از چرخش زمین برای اسکن آسمان هنگام عبور ستاره ها از بالای سر استفاده می کند.

متاسفانه ، ساختار ناامن شد پس از پشتیبانی از کابلهای نگهدارنده سکوی ابزار 900 تنی ، این تابستان و پاییز رها شد و بقایای بشقاب را به زمین ریخت. این خسارت باعث می شود که این تلسکوپ عظیم برای تعمیر بسیار خطرناک باشد و بنابراین بنیاد ملی علوم آمریکا اعلام کرد که این مرکز تعطیل شده و ساختار برچیده می شود.

رادیو تلسکوپ Arecibo در پورتوریکو. (ست شوستاک / موسسه SETI / آسوشیتدپرس)

در طول زندگی خود ، تلسکوپ Arecibo با کشف سیارات در سایر منظومه های شمسی ، لکه های ستاره های نوترونی و تپ اخترها و مشاهده ابرهای مولکولی در کهکشان های دیگر ، کشف های زیادی انجام داد.

اما علاوه بر دریافت سیگنال های رادیویی از پدیده های نجومی در کیهان ، یک فرستنده رادیویی قدرتمند نیز بود ، قادر به ارسال پرتوهای رادیویی 2.5 مگاواتی بود که می توانست از سیارک هایی که در نزدیکی زمین هستند عبور کند تا از شکل و مدار آنها ایده بگیرد. حرکت – جنبش.

این توانایی انتقال برای کشف یکی از اساسی ترین س inالات در نجوم نیز مورد استفاده قرار گرفت: “آیا کسی آنجاست؟”

در سال 1974 ، ستاره شناسان فرانک دریک و کارل ساگان ، از دانشگاه کرنل ، پیامی را طراحی کرد که تصاویر خام یک انسان ، مولکول DNA ، سیارات منظومه شمسی و خود تلسکوپ را رمزگذاری می کند.

نمایشی از پیام دیجیتال Arecibo (رصدخانه Arecibo / بنیاد ملی علوم ایالات متحده)

از تلسکوپ غول پیکر برای پرتاب سیگنال از طریق کهکشان ما به یک خوشه ستاره ای استفاده می شود M13 در صورت فلکی هرکول. این خوشه شامل حدود 300000 ستاره پر متراکم است که عمر بسیاری از آنها حداقل 12 میلیارد سال است. در منظومه های شمسی پیرامون این ستاره های قدیمی مطمئناً زمان لازم بوده است که تمدن های هوشمند به طور بالقوه تکامل یافته اند.

در صورت گوش دادن کسی ، پیام پرتوی به یکباره به تعداد زیادی ستاره می رسد و احتمال تماس را افزایش می دهد.

مطمئناً ، هیچ کس به این زودی ها منتظر جواب سیگنال نیست زیرا M13 تقریباً 25000 سال نوری با ما فاصله دارد ، بنابراین پیام برای رسیدن به آنجا 25000 سال طول می کشد. سپس ، اگر کسی آن را تشخیص دهد ، و اگر آن را درک کند ، و اگر تمایل به پاسخ دادن دارد ، 25000 سال دیگر طول می کشد تا سیگنال خود را به ما برساند.

این فقط 50 هزار سال است که می توان گفت ، “سلام ، کسی آنجاست؟” و پاسخ را دریافت کنید ، “بله ، شما چه می خواهید؟” این مسئله به روشنی مشکلات برقراری ارتباط از راه دور را نشان می دهد ، دلیل اصلی دریک برای تمرین.

او همچنین توسعه داد معادله دریک ، که برای محاسبه احتمال وجود تمدن هوشمند دیگر در کهکشان بود. او همچنین بنیانگذار موسسه SETI، که به جستجوی سیگنالهای تمدنهای دیگر اختصاص دارد و برای مدتی از تلسکوپ Arecibo برای جستجوی آسمانها استفاده می کند – گوش دادن به نوع سیگنالی که آریسبو در سال 1974 تابانده است.

یک نمای هوایی تلسکوپ کروی پنجصد متری دیافراگم (FAST) را در شهرستان دور افتاده پینگتانگ در استان گوئیژو در جنوب غربی چین نشان می دهد. (لیو خو / شینهوا / آسوشیتدپرس)

ستاره شناسان از دست دادن ظرف بزرگ عزادار می شوند و باید تحقیقات خود را به سایر تأسیسات از جمله ظرف دیگری حتی بزرگتر با طراحی مشابه منتقل کنند که اخیراً در چین به بهره برداری رسید. FAST نامیده می شود که مخفف تلسکوپ پنجصد متری ، دیافراگم ، کروی است. جایی را که آریسیبو ترک کرد ، تصاحب خواهد کرد. شاید روزی پیام بین ستاره ای دیگری از آنجا ارسال شود.

چه کسی می داند ، شاید یک روز ، 50 هزار سال دیگر ، بیگانگانی که سیگنال ما را برای پیدایش آن دنبال کرده اند ، در پورتوریکو فرود می آیند ، به آن گودال در زمین نگاه می کنند و تعجب می کنند ، چه کسی کسانی بودند که برای سلام و احوال پرسی تلاش کردند؟