نایروبی ، کنیا (AP) – این زن که از تیراندازی در اطراف شهر وی در منطقه تیگرای در شمال اتیوپی به لرزه افتاد ، تصمیم به بیرون رفتن گرفت. او برای تهیه مدارک مورد نیاز برای سفر به صف طولانی در دفتر دولت محلی پیوست. اما وقتی او به مقام رسمی رسید ، او به او گفت که وقت خود را تلف کرده است.
وی گفت: “این برای افرادی است که داوطلب جنگ هستند.”
در حالی که دولت اتیوپی در منطقه تیگرای خود جنگ می کند و در صدد دستگیری رهبران معترض خود است که پس از سقوط قدرت دولت فدرال را غیرقانونی می دانند ، جنگی که می تواند شاخ آفریقا را بی ثبات کند از دید خارج پنهان است. ارتباطات قطع شده ، راه ها مسدود شده و فرودگاه ها بسته شده اند.
اما این زن در مصاحبه ای با آسوشیتدپرس به عنوان یکی از چند صد نفری که این هفته از Tigray تخلیه شدند ، جزئیات کمیاب از عصبانیت ، ناامیدی و گرسنگی در حال افزایش را ارائه داد زیرا هر دو طرف درخواست های بین المللی گفتگو یا حتی یک راهرو بشردوستانه را رد می کنند. در سومین هفته جنگ مرگبار خود. سازمان ملل متحد می گوید که مواد غذایی و سایر ملزومات “به زودی تمام خواهد شد و میلیون ها نفر را در معرض خطر قرار می دهد.”
با مسدود شدن تدارکات در مرزهای Tigray و نیروهای امدادرسانی دیوانه وار با استفاده از تعداد کمتری تلفن ماهواره ای برای دسترسی به دنیا ، شنیدن گزارش از کسانی که در زمین رنج می برند بسیار دشوار است. حداقل چند صد نفر کشته شده اند ، و سازمان ملل “حملات هدفمند علیه غیرنظامیان بر اساس قومیت یا مذهب آنها” را محکوم کرده است.
این زن ، یک متخصص کمک در اتیوپی که بخاطر نگرانی برای خود و عزیزانش خواست نامش فاش نشود ، یکی از دقیق ترین گزارش ها را در مورد جمعیت 6 میلیون نفری کمبود غذا ، سوخت ، پول نقد و حتی آب و بدون برق هر روز که ارتش اتیوپی به پایتخت Tigray نزدیکتر می رود.
وی گفت: “من به شما می گویم ، مردم به آرامی شروع به مرگ می کنند.”
همه حساب وی تأیید نمی شود. اما توصیف عبور وی از پایتخت تیگرای ، مكله ، به پایتخت اتیوپی ، آدیس آبابا ، با دیگر مواردی كه امدادگران ، دیپلمات ها ، یك مقام ارشد دانشگاه و برخی از بیش از 30،000 پناهنده ای كه به سودان فرار كرده اند فریب خورده است ، مناسب است. پس از آغاز نبردها در 4 نوامبر. وی توسط یک تخلیه شده خارجی با AP در ارتباط بود.
در حالی که مرزها ، جاده ها و فرودگاه ها پس از اعلام نخست وزیر اتیوپی به سرعت مبنی بر حمله نیروهای تیگرای به پایگاه نظامی ، این زن احساس پاره شدن کرد. او در آدیس آبابا خانواده داشت و می خواست در کنار آنها باشد.
بانکها بسته شده بودند اما عزیزان به او پول کافی دادند تا به مکلله سفر کند. هنگام رانندگی ، او اتومبیل خود را از میان موانع موقت سنگهای جمع شده توسط جوانان محلی فشرد. او گفت که درگیری را نمی بیند.
در مكله ، او با دوستان اطراف دانشگاه ملاقات كرد. او از آنچه دید شوکه شد. وی گفت: “این وحشت بود.” “دانشجویان خارج از دانشگاه می خوابیدند زیرا آنها از سراسر دنیا آمده بودند.” خوراک آنها کم بود. تدارکات در بازارها کم می شد.
وی گفت ، وقتی در مكله بود ، سه “بمباران” علیه شهر را شنید. دولت اتیوپی حملات هوایی به اطراف شهر را تأیید کرده است. وقتی نخست وزیر ابی احمد در اظهارات تلویزیونی به غیرنظامیان در Tigray گفت که برای امنیت خود جمع نشوند ، “این وحشت بزرگی بود ،” وی گفت: “مردم گفتند ،” آیا او قصد دارد ما را بمباران کند؟ ” خشم شدیدی وجود داشت ، مردم فشار می آوردند و می گفتند ، “من می خواهم بجنگم”. “
هنگامی که وی به دیدار یکی از عزیزان خود در بیمارستان دانشگاه رفت ، “یک دکتر گفت که آنها هیچ دارو ، انسولین ندارند. اصلاً! ” او گفت. “آنها امیدوار بودند که (کمیته صلیب سرخ بین المللی) مقداری به آنها بدهد.”
وی که به دنبال سفر به آدیس آبابا بود ، در بازار سیاه سوخت پیدا کرد اما به او هشدار داده شد که خودروی او می تواند هدف قرار گیرد. اما سازمان ملل و سایر گروه های امدادی موفق شده بودند کاروانی را برای تخلیه کارمندان غیرضروری به پایتخت اتیوپی ترتیب دهند و او در یکی از اتوبوس ها فضایی پیدا کرد. وی گفت: “من فکر می کنم من کاملا خوش شانس بودم.”
اما وقتی اتوبوس ها از پایتخت بیرون می کشیدند ، او ترسیده بود.
کاروان 20 خودرویی شبانه خود را به مرکز منطقه خشک آفر در شرق Tigray ، سپس از طریق منطقه ناامن Amhara رساند و به آرامی از ایست بازرسی به ایست بازرسی رفت ، و همه نیروهای امنیتی که آنها را تشکیل می دادند در مورد تخلیه اطلاعاتی ارائه ندادند. .
این زن درباره سفری که یک روز طول می کشید از مسیر مستقیم گفت: “در کل چهار روز طول کشید.” “من واقعاً ترسیده بودم.” وی گفت ، نیروهای ویژه تیگری در آغاز کاروان را زیر نظر داشتند. نزدیک به پایان ، پلیس فدرال آن را همراهی کرد. وی گفت: “آنها بسیار منظم بودند.”
اکنون ، پس از ورود به آدیس آبابا در اوایل این هفته ، او صدای خود را به درخواست های فزاینده گفتگو بین دو دولت اضافه می کند ، که اکنون پس از حاشیه سازی حزب منطقه ای Tigray و اعضای آن در زیر اصلاح طلبان ابی ، یکدیگر را غیرقانونی می دانند قانون سال
وی گفت: “من فکر می کنم آنها باید مذاکره کنند.” “و ما واقعاً به یک راهرو احتیاج داریم تا غذا و دارو وارد شود. مردم چطور؟”
چشم انداز گفتگو بسیار دور به نظر می رسد. سفارت آمریكا در این هفته به شهروندان باقیمانده در Tigray گفت كه اگر نتوانند با خیال راحت از خانه خارج شوند ، در محل خود پناه بگیرند.
مانند دیگر خانواده های نگران در اتیوپی و دیاسپورا ، این زن نمی تواند به نزدیکان خود که پشت سر گذاشته اند برسد. وی گفت ، بسیاری از خارجی ها هنوز در Tigray گرفتار شده اند.
وی گفت: “هیچ کس نمی داند چه کسی زنده است ، چه کسی مرده است.” “این برای من یک فاجعه است.”
روز پنجشنبه ، وی گفت ، او موفق شد با یک دوست دانشگاهی خود در مکله صحبت کند. دانشگاه مورد حمله هوایی قرار گرفته بود. بیش از 20 دانشجو زخمی شدند.
مهاجم گفت: “او گریه می کرد.” “او یک زن قوی است ، من این را می دانم.” صداش می لرزید.
