چقدر نقش می کند امتیاز بازی در گرفتن COVID-19 آزمون ؟

در حال رشد به عنوان یک جوان سیاه من به خوبی آگاه بود از آنچه در آن احساس و نگاه خواهم به درمان می شود کمتر از. در وسط کلاس ما صحبت در مورد نژاد پرستی. من مسلح با کلمات برای گفتن در دفاع از کسی که من کلماتی مانند: من همان شما. زمانی که من خونریزی خون من قرمز است درست مثل مال شما. امروز من مادر سه نیم سری لنکایی, نیمی از آمریکایی های آفریقایی تبار کودکان است. من باید بازوی آنها را با کلمات برای کمک به محافظت در برابر نژادپرستی آنها بیش از حد خواهد صورت یک روز.

زمانی که من وارد اتاق اورژانس در اواسط ماه مارس, من راه رفتن در فکر من می خواهم هر گونه تبعیض. من می دانستم که چه آن را مانند نگاه و احساس مانند, چگونه ظریف و یا چگونه پرهیاهو و پاک کردن آن می تواند. به عنوان یک زن سیاه و سفید, من به دنبال چه می دانید: زبان بدن, کلمات اقدامات که جیغ نژاد پرستی. هنوز هم من تا به حال هرگز مواجه شده و آن را در یک بیمارستان در یک زمان وقتی که من نیاز به مراقبت بیشتر است.

علائم صحبت برای خود: تب 102 یک سرفه و بدن درد و گرفتگی. این امر می تواند یک اشتباه بزرگ برای تست نیست من نه تنها برای خانواده من, ایمنی, اما برای بسیاری دیگر. فقط به عنوان این بیماری همه گیر به دست آورده حرکت در سواحل شرق, من احساس کردم که هر دو عصبی و ترسیده اما امیدوار که من وارد اتاق شد. کاغذ پوشش روی تخت crunched با هر حرکت من ساخته شده; چشم من darted به جلو و عقب به درب عصبی انتظار برای پزشک را وارد کنید.

او بود در لباس شخصی تجهیزات حفاظت از سر تا پا و در کنار او بود و یک دانشجوی پزشکی نیز با پوشیدن PPE. او باقی مانده توسط درب تقریبا چسب به دیوار و دور از تخت من. دنده خود را لرزاند, من. من انتظار نیست برای دیدن آنها به خوبی محافظت می شود. من نمی خواهم حتی تست شده برای این ویروس پس چرا اضافی احتیاط? ترس بود که من تا به حال COVID-19.

هنگامی که آنها به سمت چپ به عنوان من انتظار نتایج من آنفولانزا RSV و استرپی آزمون من میگردین Facebook. ترس در اطراف چه کسی بود و چه کسی ندارد COVID-19 انجام گرفت تا هر پست در خوراک خبری است. سفید از دوستان من در مورد نوشته شده بیمار آنها چگونه بیمار و اعضای خانواده خود بودند. آنها به اشتراک گذاشته شده اگر نتایج آزمایش مثبت بود یا منفی. من امیدوارم که رشد من به عنوان دامنگیر بالا و پایین Facebook, که من را در پست بعد در مورد من COVID-19 نتایج آزمون. من فکر می کردم مطمئنا اگر آنها می توانید یک تست من می توانم. من علائم نقطه در.

من نتایج جستجو برای آنفولانزا RSV و استرپی همه منفی است. پزشک کلمات به من: ما در حال رفتن به فرض شما COVID-19. در اینجا مقالات به شما بهانه ای از کار شما به عنوان قرنطینه. دور ماندن از خانواده خود: هیچ های از چنگال حوله یا هر چیزی که می تواند از انتقال ویروس است. استفاده از یک حمام جداگانه اگر شما آن را دارند و اقامت در اتاق مهمان اگر شما قادر. اگر شما احساس بدتر — خود را تنفس سخت می شود و یا تب خوشه — به ما می آیند. در حال حاضر ما فقط صبر کنید.

من استفاده می شود بچه ها من به عنوان طعمه. مطمئنا این دکتر نمی خواهم دو گناه, دختران کوچک به کامپیوتر و یا پسر من است. و یا اجازه می دهد من سریلانکا آمریکا به ارائه مراقبت معنوی به بیماران خود را به عنوان قاضی عسگر و ندانسته آنها را آلوده. بیمارستان من تصمیم به رفتن به همان بیمارستان من به هنگام تولد در.

من استفاده می شود به عنوان اهرم به ادامه حمایت از خودم و بیماران با آنها کار کنم. من مدیر برنامه های در سلامت قلب غیر انتفاعی در شهر نیویورک مرکز ویروس. من مکرر بیمارستان در شهر نیویورک تسهیل حوادث برای بیماران قلبی.

من راه می رفت و پزشک از طریق برنامه رویداد کسانی که در دو هفته اول ماه مارس. من به او توضیح داد که در آن من بود و در آن بیمارستان فقط قبل از اینکه من شروع به احساس علائم. هیچ کدام از این ها به نظر می رسید مهم نیست.

این یک تجربه متفاوت از آنچه که من در اخبار شنیده ام: اگر شما در تماس با هر کسی که مثبت شد با Coronavirus شما می خواهم یک آزمون. این حداقل برای من به سادگی درست نیست. شاید من به سادگی به حال اشتباه رنگ پوست رفتار و یا نگرش به حکم یک آزمون. من شنیده ام داستان (همچنین در Facebook جامعه) که دوستان از رنگ در اینجا در کانکتیکات نیاز به رفتن به یک ثروتمند شهر به حتی یک آزمون در یک درایو-تا تست سایت.

در اتاق اورژانس من درخواست کاهش یافت و در گوش کر. وجود دارد هیچ چیز او می تواند انجام دهد. دست او را بسته بود و تست شد بسیار محدود است. به عنوان یک راه برای ساکت کردن من, او به من گفت که آنها تنها می تواند به من ارائه یک chest x-ray اما ترس است که آن را نمی خواهد آنها را به اطلاعات مورد نیاز برای قطعی بگویم من مثبت بود یا منفی. من توضیح داد که همسرم یک بیمارستان روحانی در این ER.

"آیا ما نیاز به می دانم که اگر من مثبت به طوری که او نمی آلوده کردن افراد دیگر؟" از من خواسته.

پاسخ — اجازه دهید را ببینید اگر او بیمار می شود. هیچ یک از این مفید بود. مقررات در این زمان بود که همسر من خود نیاز به قرنطینه همراه با من و خود ما نظارت علائم در خانه. ما نیاز به مدیریت سلامت ما بچه های تحصیل کار ما برنامه باقی می ماند و در خانه را برای بعد از چهارده روز. هیچ چیز وجود دارد من می توانم بگویم یا انجام به قدم زدن به بیرون از بیمارستان که شب دانستن برای مطمئن شوید که اگر من مثبت بود یا منفی.

برای من این به معنای انتقال به کار از خانه قبل از وجود رسمی دستور در بیمارستان است. ما را تماشا می کردند و ما منتظر. ما منتظر برای دیدن اگر علائم بدتر شد. مهاجرت ما پسر ما, بنابراین من می توانید اتاق خواب خود را. ما مطمئن ساخته شده دختران ما دور مانده و ما توضیح داد که چرا من نمی توانستم در آغوش گرفتن آنها.

ما به نام دولت ما را خط تلفن برای دیدن اگر من می تواند یک آزمون سه روز بعد از من ER مراجعه کنید. پاسخ: تماس با پزشک مراقبت اولیه خود را. من. او به من اطلاع داد که آزمایش محدود شد و می توان آن را سخت برای به دست آوردن یک تست خودش به اداره به من.

من تب او کاهش یافته است من بی حالی باقی مانده و صدای من بود شروع به رفتن. روز 5 من تا به حال بیشتر انرژی است. روز 8 من داده بودم تا در قرنطینه و نیاز به در آغوش گرفتن بچه های من. قبل از من می دانستم که آن روز 14 بر ما بود و من قرنطینه شد. در این 14 روز من بادی به هر کسی که گوش دادن در مورد چگونه من نیاز به یک آزمون.

من می خواستم و نیاز به با خیال راحت در آغوش بچه های من. من نیاز به محبت است که فقط آنها می تواند ارائه. علائم ترک کرده بود همه به جز من احساس خستگی. من تا به حال بدون تب و بدون سرفه و حداقل بدن درد. همسر من می تواند سر کار خود در بیمارستان است. و من می خواهم کار از خانه انتخاب کنید تا جایی که من می خواهم به سمت چپ خاموش گیر کرده بین جلسات کار در Google Hangout سه نشان می دهد و به زوم جلسات یک هفته با کودکان پیش دبستانی و نظارت بر پسر من وسواس با یوتیوب در حالی که تعادل آن با مدرسه خود را.

آن سخت بود. آموزش از راه دور در اثر کامل در خانه من ارسال COVID-19 هیستری ما خودمان را در آن مارس است. اما ترس من هنوز هم سایه افکنده بود به من تکیه به درس از روز است. من پخش coronavirus به بچه ها ؟ من هرگز جواب را می دانم.

من تصمیم به رفتن به یک بیمارستان نزدیک به خانه خود واقع در فقیرترین شهر در شهرستان ما نیز اتفاق می افتد به غنی ترین شهرستان در کشور ما. من انتخاب این بیمارستان به دلیل احساس کردم راحت رفتن وجود دارد. در عین حال با توجه به هارتفورد کورانت کنتیکت بر اساس روزنامه, کانکتیکات, سیاه ساکنان آزمایش مثبت در نرخ 120 درصد بیشتر از ساکنان سفید و درگذشت یک رای است که 41 درصد بالاتر است.

من نمی تواند یک آزمون در حالی که من علامتی اما با گسترش تماس با تست و افزایش آنتی بادی آزمون, من در نهایت قادر به دریافت یک آزمایش پادتن. دو ماه به روز از زمانی که من تجربه علائم من تا به حال نتایج حاصل از آزمایش پادتن. آنها آمدند منفی است.

آنچه که من در حال حاضر می دانیم این است که آنتی بادی آزمون 100 ٪ دقیق است. من باید آمدن به شرایط با این واقعیت است که من ممکن است هرگز می دانم که اگر من مثبت بود یا نه. وجود دارد که آزار دهنده ترس که من آلوده کردن افراد دیگر حتی اگر من تست آنتی بادی آمد منفی است. من باور نمی کنم این درست باشد چرا که این آزمون نیز غیر قابل اعتماد است.

شاید من کل تجربه را می توان به اختصار به عنوان این: نه هر کس می تواند یک آزمون زیرا آنها محدود است. شاید من نشانه شد به اندازه کافی شدید نیست. شاید من منفی بود. شاید من مثبت بود. شاید به این دلیل من نمی توانستم یک آزمون هیچ ربطی به رنگ پوست من است. اما شاید تا به حال همه چیز را به انجام با چرا من ارائه شده است ، یا فقط شاید این تست نیست به معنای برای کسانی که شبیه من است.